[Doesburg/Doetinchem]
Ze oogst wereldwijd lof met haar street art en maakte al muurschilderingen in twaalf verschillende landen, maar de Doesburgse Rosalie de Graaf (23) zal zeker ook in de Achterhoek blijven schilderen: ‘Hier kan ik er zelf ook nog van genieten.’
Tekst: Luuk Stam Foto’s: RoosArt
De beeltenis van een lantaarnaansteker – een beroep uit vervlogen tijden – levensgroot op de muur van het gemeentehuis in Doetinchem. Het is het meest recente werk van kunstenares ‘RoosArt’, ofwel Rosalie de Graaf. Zelf noemt de 23-jarige Doesburgse dit werk in Doetinchem één van de mooiste schilderingen die ze tot nu toe heeft gemaakt. Dat wil wat zeggen, want in vijf jaar tijd heeft ze gewapend met haar spuitbussen heel wat muren en objecten verrijkt, in de regio en ver daarbuiten. Haar werk is al terug te vinden in twaalf verschillende landen.
De reacties zijn veelal lovend. Met haar schildering in Doetinchem eindigde De Graaf in april als tweede in een wereldwijde online verkiezing voor de mooiste street art-werken. En in mei koos een overgrote meerderheid haar tot winnares van de publieksprijs tijdens de Dutch Street Art Awards in Amsterdam, waardoor De Graaf zich nu de meest favoriete street art-artiest van Nederland mag noemen. “Een kinderdroom die uitkomt”, reageert ze. “Ik ben ontzettend dankbaar en ik ben trots op alle schilderingen die ik in vijf jaar tijd heb kunnen maken.”
YouTube
Als 18-jarige maakte de in Doetinchem opgegroeide De Graaf haar debuut op een street art-festival, vier jaar nadat ze serieus was begonnen met schilderen. “Als kind was ik altijd al wel creatief bezig, maar nooit dat je dacht van: wow!”, blikt ze terug. “Vanaf mijn 14e begon ik op YouTube video’s te kijken over schilderen, over allerlei technieken, over spelen met licht en schaduw. Dat vond ik erg leuk. En als ik iets interessant vind, krijg ik een soort hyperfocus. Dat heb ik met veel dingen in het leven, dan ga ik me daar helemaal in verdiepen.”
De jonge Rosalie startte met het maken van kleine schilderijtjes. Daar had ze vooral heel veel plezier in. Met behulp van de online video’s leerde ze alsmaar bij. En steeds vaker kreeg ze de opmerking dat wat ze maakte wel écht heel mooi was. “Voor mij was het normaal”, vertelt ze. “Maar door de reacties om me heen kwam ik erachter dat het niet normaal was. Dat andere mensen niet zo gemakkelijk zoiets kunnen schilderen, dat ik hier talent voor had.”
Realistisch
De stap naar het beschilderen van muren maakte De Graaf na een opmerking van een vriend: “Hij zei: ‘Leuk, die schilderijtjes, maar probeer het eens een keer met spuitbussen.’” Na haar eerste deelname aan een street art-festival was de Doesburgse verkocht. Ze ontwikkelde haar eigen techniek, waarbij ze enorm realistisch werkt, haar kunstwerken vooraf digitaal uitwerkt en vervolgens ter plekke met de telefoon in haar ene hand en een spuitbus in de andere hand vakje voor vakje inkleurt, totdat zich een levensecht werk vormt.
Zo deed ze het al in onder andere Duitsland, in Spanje en in het Afrikaanse land Oeganda, waar nu een enorme olifant op een muur prijkt. Ook ging De Graaf aan de slag in Oostenrijk, tijdens een street art- en graffitifestival speciaal voor vrouwen, want de vrouwen zijn in dit wereldje nogal in de minderheid. “Op mijn eerste festival in 2018 was ik de enige vrouw, tussen honderd mannen”, vertelt ze. “Dat komt denk ik doordat street art – dat wat ik maak – vaak in één adem wordt genoemd met graffiti, die werelden lopen nogal door elkaar. Graffiti, dat zijn teksten, het wereldje van de straat, een machowereld, illegaal, spannend. Dat trekt veel vrouwen niet. Maar ik heb nog nooit iets illegaals gemaakt, ik werk altijd in opdracht.”
In de buurt
De Graaf reisde met haar kunst de wereld over. Totdat corona dat reizen in het voorjaar van 2020 onmogelijk maakte. “Ik dacht: hee, dan ga ik opdrachten in de buurt doen”, blikt de Doesburgse terug. “Dat kwam ook zo op mijn pad. Ik kreeg aanvragen dichtbij huis.” Zo beschilderde ze onder meer de silo’s op een boerenbedrijf in IJzerlo. Opnieuw oogstte ze volop lof, nu in haar eigen thuisregio. “In de grote stad heb je veel meer street art, hier is het unieker”, zegt De Graaf. “Het heeft me ook doen beseffen hoe leuk het is om mijn eigen omgeving een stukje mooier te maken, want hier kan ik er zelf ook nog van genieten.”
Inmiddels heeft ze letterlijk haar handtekening in de regio achtergelaten. Wie café De Snor in ’s-Heerenberg binnenstapt, staat oog in oog met haar werk. En ook in haar thuisstad Doesburg zijn meerdere van haar muurschilderingen te vinden. Het meest recente werk in Doetinchem is deel twee van een vierluik. Het eerste deel daarvan maakte De Graaf in de zomer van 2021 in het centrum van de stad. Op een muur prijkt de in 2007 overleden stadsboerin Anna Reintjes. In de komende jaren zullen in Doetinchem nog twee kunstwerken volgen.
Kennis delen
In Doesburg heeft De Graaf inmiddels haar eigen kunstbedrijf, waar ze ook nieuw talent opleidt in de door haarzelf opgerichte street art-school, de eerste van Nederland. “Er is wel een soort inzicht en talent voor nodig, maar ook mensen waarvan ik het niet direct verwacht, pikken het heel snel op”, vertelt ze. “De techniek die ik heb bedacht, is gewoon heel handig en uniek. Daarbij is het geweldig om mijn kennis en enthousiasme te kunnen delen. Eerst werkte ik alleen, nu heb ik dagelijks allemaal creatieve mensen om me heen, dat is zó tof.”
Klaar is haar werk nooit, zo zegt de kunstenares. Eén van haar doelen is om ooit de grootste muurschildering van Nederland te maken. De één na grootste staat momenteel al op haar naam, op een bedrijfspand in het Brabantse Oss, een schildering van 700 vierkante meter. En nu van reisbeperkingen geen sprake meer is, lonken voor ‘RoosArt’ ook nieuwe buitenlandse avonturen. “Ik wil in zoveel mogelijk landen op de wereld een schildering maken”, klinkt het. “En ik heb er nog heel wat te gaan.”