[Heelweg]
Hij pendelt tussen de Achterhoek en zijn familiebedrijf onder de rook van Den Haag. Terwijl zij in Heelweg een sportieve vakantieboerderij opstart rond een uutblaoshalte. Matthieu en Sija van der Kraaij verhuisden een jaar geleden van Den Hoorn in gemeente Midden-Delfland naar een boerderij aan de rand van de Vennebulten. Twee van de drie kinderen verhuisden mee. “Het leven hier is minder druk, een stuk minder stressvol en de mensen nemen hier tijd voor elkaar.“
Tekst: Eveline Zuurbier Foto: Janette van Egten
Het is een zonnige ochtend. Bij de uutblaoshalte, een pauzeplek voor fietsers, in de boomgaard genieten een moeder en een kind van een ijsje. Binnen in de verbouwde boerderij legt Sija op de grote eettafel de laatste hand aan de boekhouding. “De halfjaarcijfers van het loonwerk- en aannemersbedrijf moeten afgeleverd worden.” Tussen al het papierwerk staat een rijtje potjes met zelfgemaakte pruimenjam uit eigen boomgaard. Ze verkoopt de jam in het tuinhuisje bij de uutblaoshalte, waar de mensen ook iets te drinken, een koek of een ijsje nemen. Afrekenen doen de mensen zelf door het geld in een klaargezet kistje te stoppen of met een QR-code. De flessen wijn uit de wijngaard zijn uitverkocht. Het is wachten op de volgende oogst. Als die tenminste goed is, want het wisselvallige weer heeft meeldauw doen ontstaan, vertelt Sija.
Lange dagen
“Matthieu is vandaag in Den Hoorn, hij is vanmorgen vroeg vertrokken.” In de Randstad tussen Den Haag en Delft heeft de familie een loonwerk- en aannemersbedrijf. Ze verrichten onderhoudswerkzaamheden aan het landschap voor gemeenten en de waterschappen. “Tot april ging Matthieu vier dagen per week op en neer, tegenwoordig is dat één keer per week. Het reizen, elke dag vroeg op en laat weer thuis, ging hem opbreken. Binnen de VOF is hij zzp’er geworden in loonwerken. Rond Varsseveld heeft hij opdrachten gekregen en onderhoudt het land rond de boerderij.” Daarvoor zijn twee tractoren en een paar machines overgebracht naar Heelweg.
Sija gaat eens in de veertien dagen naar het westen om te helpen en voor de klanten van haar praktijk voor sportmassage. Ze had bij het bedrijf de ruimte voor een paardenpension voor 17 paarden dat ze in een nieuwe vorm in Heelweg wil gaan voortzetten, vertelt ze. Dat geldt ook voor de sportmassage. Het idee is om de uutblaoshalte uit te breiden met een camping voor mensen die de rust zoeken en willen sporten. Rond het erf komen luxe houten boshutten te staan met hottubs. De schuur willen ze ombouwen tot paardenboxen en in de bestaande loods willen ze een wasruimte en een werkplaats voor reparaties aan (sport)materiaal creëren. “Mensen kunnen hun paard meenemen. Wij bieden ze een stal. En voor wandelaars en fietsers – de mountainbikers – zijn aanvullende faciliteiten zoals sportmassage wat goed past in het geheel.”
Zwarte Cross
Het is bekend dat veel Randstedelingen in de regio naar woningen zoeken als gevolg van de coronacrisis en de torenhoge huizenprijzen. Voor Matthieu en Sija en hun gezin geldt dat niet, eveneens bestond er geen vastomlijnd plan toen ze uit de Randstad vertrokken voor een leven in de Achterhoek. Wel hadden Matthieu en Sija bij de gemeente Oude IJsselstreek geïnformeerd of er mogelijkheden waren voor meer dan wonen alleen. “Het is het landschap en de mensen waar we zo van houden. We hebben altijd gedacht, als we gaan verhuizen, dan trekken we naar de Achterhoek. We komen al 25 jaar op de Zwarte Cross. Door de Zwarte Cross zijn we van de Achterhoek gaan houden. Het is de gemoedelijke sfeer van het boerenleven en de mentaliteit van de Achterhoeker die ons aantrekken. Wat we fijn vinden, is dat Achterhoekers simpel denken en met eenvoudige oplossingen komen. Ze doen niet zo moeilijk als bij ons.”
Daarnaast speelt ook Sija’s gezondheid mee. “Het ging niet best met mijn luchtwegen en ik moest elk jaar naar het buitenland om weer op te knappen. Iemand wees ons erop dat wij in het smerigste stukje Nederland woonden, tussen snelwegen en N-wegen én tegen de oprukkende industrie van Rotterdam aan. Toen er onverwachts iemand kwam die interesse had voor ons bedrijfsterrein en een bod neerlegde, zette dat ons aan het denken. ”
En dus gingen Matthieu en Sija rond kerst 2019 op zoek naar een boerderijtje in de Achterhoek. Vrienden waren vijf jaar geleden van het westen verhuisd naar Halle. Zij tipten Matthieu en Sija: ‘Er staat een geschikt boerderijtje in de Vennebulten’. Ze kochten het. “Via hen en door onze festivalbezoeken aan de Zwarte Cross leer je Achterhoekers kennen. Bij de PHAS- en de boerenprotesten in Den Haag op het Malieveld waar ook wij voor onze zaak stonden, kom je elkaar als vrienden tegen. Dat we Achterhoekers kennen, maakte het ons eenvoudiger Den Hoorn zeg maar los te laten om hier een leven te beginnen.”
Verbinden
De oudste dochter ging niet mee. Ze zet het loonwerk- en aannemersbedrijf met hun schoonzoon voort in Den Hoorn. De andere dochter (20) en zoon (16) verhuisden wel mee. “Onze dochter van 20 is weer teruggegaan: ze miste haar vriend en het op en neer gaan werd haar te veel. Onze zoon heeft het in het begin door de coronabeperkingen moeilijk gehad, maar heeft nu een leuke vriendenkring kunnen opbouwen. Het is gezellig wanneer ze er zijn. Zijn vrienden uit het westen komen hier binnenkort vakantie vieren. Zo ook onze dochter die hier met haar vrienden vakantie heeft gevierd.”
“Mensen zeggen me weleens: ‘Sija, wat gaan jullie nu weer doen?’ Maar alles wat we graag doen, komt op deze plek voor ons samen. Mensen samenbrengen, verbinden, weer iets ondernemen. Je merkt het aan de lange tafels die er staan bij de uutblaoshalte en de grote tafel hier in de boerderij. Het is iets dat ik heb overgehouden van het backpacken en van het organiseren van kleine festivals zoals de Boeren- en Paardendag Schipluiden. Als er een grote tafel staat, dan zijn mensen eerder geneigd bij elkaar te zitten, ook al kennen ze elkaar niet. Zo leven we hier.”