Er ligt na een nacht met lichte nachtvorst een laagje rijp op het bankje bij het Schapenmeer. Iemand
heeft er met een stokje een hart in getekend. Midden in het hart staat mama geschreven. Nog even
en de zon zal de tekening en tekst doen smelten. Twee kinderen schaatsen op het ijs van de poel, het
is een perfecte dag om het graf van hun moeder te bezoeken.
Sinds twee jaar biedt Natuurbegraafplaats Schapenmeer in Vorden mensen de gelegenheid hier een
laatste rustplaats te kiezen op een plek waar de natuur zich over het graf ontfermt. Het bos dat hier
een eeuw geleden werd aangeplant was ooit bedoeld als productiebos, met hout voor de mijnbouw. Nu beheren wij de 65 hectare bos als natuurgebied; hier kunnen inheemse bomen en planten zich ontwikkelen tot een robuust natuurgebied.
Waar de letterzetterkever toesloeg in de sparren zijn de bomen gekapt om het oorspronkelijke heidegebied kans te geven terug te groeien. In een klein deel van het bos rond het Schapenmeer is er plek voor een graf of een urnengraf. Onze voorouders namen in de bronstijd al op die manier afscheid van hun geliefden blijkt uit urnenvelden en grafheuvels die in de Achterhoek zijn gevonden.
De opbrengsten van de natuurbegraafplaats zijn bedoeld voor het beheer van het bos nu en in de
toekomst. Hier vind je geen grafstenen, grafkransen of grafkaarsen. En eerlijk gezegd tref je hier ook
geen grafstemming aan. Toen de moeder van de schaatsende kinderen plotseling ernstig ziek werd,
was ze te zwak om mee te gaan om een plek te zoeken voor een graf. Broer en zus gingen dat samen
met hun vader doen. Ze hebben het haar nog kunnen vertellen voor ze stierf. De kinderen kozen voor
een plek waar de zon regelmatig schijnt. In de glooiing van het bos was er voldoende ruimte voor het
graf.
Regelmatig komen de kinderen samen met hun vader op bezoek bij hun moeder. Ze hoeven het graf
niet te verzorgen en laten er geen bloemen achter. Als het hart in de rijp op het bankje is gesmolten,
blijft de herinnering over. Twee lachende kinderen op het ijs, een vader die op de kant toekijkt.
Inez Liebe
Natuurbegraafplaats Schapenmeer
www.schapenmeer.org